Nooit meer doen Heleen

Waarom we niet moeten doen wat Heleen van Royen heeft gedaan ten aanzien van Rob Oudkerk.
In de eerste plaats heb je niet zo maar het recht iemand aan de paal te nagelen.
In de tweede plaats heb je niet zo maar het recht iemand voor de rest van zijn leven te beschadigen.
In de derde plaats heb je niet zo maar het recht om het gezin van iemand d.w.z. zijn vrouw en kinderen te treffen.
In de vierde plaats moet je iets wat je kennelijk in vertrouwen is verteld voor jezelf houden.
In de vijfde plaats zijn buitenechtelijke escapades privéaangelegenheden die anderen dan de partner niets aangaan.
In de zesde plaats is het niet fraai mooie sier te maken ten koste van narigheid van een ander.

Heleen van Royen mag een aantrekkelijke en charmante vrouw zijn, in dezen heeft ze totaal verkeerd gehandeld. Het heeft allemaal plaatsgehad in 2004, maar nog steeds hangt er iets van in de lucht.
Wat zo verbazingwekkend is, is in de eerste plaats dat een gerespecteerde krant het verhaal van haar heeft willen publiceren; dat had natuurlijk van zijn levensdagen niet mogen gebeuren.
En wat enigszins onbegrijpelijk is, is dat iedereen over R.O. viel en dat niemand (of in ieder geval bijna niemand) Heleen van Royen ter verantwoording riep.

Mag je dan nooit iemand aan de paal nagelen? Ja wel, maar dan moet het om misdragingen gaan met een algemeen-belangkarakter: de directeur van een woningbouwvereniging die gelden achteroverdrukt, de politicus die voor geld diensten verleent (corruptie) of de directeur van een bedrijf die zijn werknemers uitbuit. Het gaat er dan niet om dergelijke mensen het leven blijvend zuur te maken maar wel om ze na een gepaste straf te weren uit functies die zij niet aankunnen.
Het zou mooi zijn als we gezamenlijk besluiten dat deze voorwaarden deel gaan uitmaken van de standaard ten aanzien van het publiekelijk aan de paal nagelen van mensen.